domingo, 29 de enero de 2012

ANTENAS DO MONTE MEDA

Hoxe, meu amigo Roberto e mais eu emprendimos camiño da Ribeira Sacra coa intención de disfrutar dun dos sitios mais fermosos da provincia ourensá. E a boa fé que o disfrutamos.


Empezamos a nosa proeza no campo de futbol de Nogueira de Ramuin, rumbo aos muiños de vento que coroan o monte meda co seu punto mais alto nas anteas repetidoras. Dende alí enrriba, pode verse ou case adiviñarse toda provincia e parte de lugo.



Dende os ancares ate o poligono industrial de San Criprian das Viñas, pasando por as terras de Monforte, Montederramo, Maceda, as preciosas vistas de San Pedro de Rocas, incluso o noso pobo e ata a torreta do castro de Trelle, ou o que ali nos levou que é o curso do rio Sil en todo o seu explendor, tapado nos primeiras horas pola niebla e ofrecendosenos impresionante xa contra o remate da ruta.






Con uns datos que sacan o hipo (somos principiantes nesto das bicis)
Distancia recorrida: 45,79 kilómetros
Altitud min: 537 metros, max: 1.311 metros
Desnivel acum. subiendo: 1.144 metros, bajando: 1.015 metros

domingo, 27 de noviembre de 2011

Incorporacion

Hoy intento retornar a la actividad bloguera habitual,
despues de un largo lapsus (todo un verano), para
compartir las dos nuevas burras que se han unido
a nuestro pequeño grupo.
Se trata de 2 trek's
una trek fuel ex6

y una trek skye sl disc

con unas ganas y unos animos de pedalear que nos han hecho
a Luis y a mi, mirarlos entre asombrados y anonadados.
Asombrados puesto que, pensando que no iban a aguantar las rutas
que les teniamos preparadas, si las aguantaron
y anonadados, puesto que las aguantaron y con creces.

Basta decir que sin poner pie a tierra, culminaron mas de 30 km por
los continuos cambios de ritmo que ofrecen nuestras tierras.

Ellos son nuestro gran amigo Roberto


y la madre de los hijos de Luis, (esposa) Leles

Estas fotos estan tomadas hoy con una niebla que se calaba
entre los huesos y nos hizo pasar mas frio del habitual,
en estas alturas del año. Pero bien que se aprecia la sabia nueva
y las ganas que aportan al grupo.

y aunque lo parezca no nos dedicamos a recojer setas
(que son venenosas)

lunes, 21 de noviembre de 2011

A SEÑORA ANTONIA

Practicando este bonito deporte ou aficion que é o das duas rodas
neste domingo pasado, po-las terras que viron crecer a meus pais
e que a min me enchen de recordos da nenez, co meu vello e gran amigo e a sua recien estrenada montura, aconteceu o que de seguido narro.


Como decia, iamos na practica do BTT por as terras de Curros Enriquez,
admirando e sofrindo os vellos camiños que nesta galiza se agochan,
cheos de lenda e cañotas vellas coma que, cando xa o final da nosa
cabalgadura, esgotados de tanto pedal e tanto admirar os camiños
que deron lenda a santacompaña e outras historias,

nos encontramos en plena vaixada e disfrute da pedalada cunha vella, si unha vella no medio do monte, agarrada, cunha man as pedras dun muro cheo de musgo que, apenas se soten e ca outra o baston.
Ante tal visión, trabo nos freos e aviso o meu compañeiro de correrias
polo monte, do evento que está acontecer diante de min.

-bos dias señora
-ai, suspira a vella do susto
dos dias

-e logo que anda a facer por estos lares boa señora

-eu viñen ver como me estan os muros destes montes
que me dixeron que cairan e os da andaina os limparan despois

-pero non está un pouco lexos do pobo? (mais ou menos estabamos a 1 km do pobo)

-si pero queria ver como estaba porque eu vivo sola
e o millor esta é a derradeira vez que poida subir aca enriba

-bueno, bueno, seguro que pro ano anda vostede por aqui paseoando outra vez

-ai filliño, eu aqui xa non volvo
que xa che son 88 anos os que teño
-e vos de donde sodes?

-non somos de por aquí, ainda que meu compadre ten familia por eiquí,
engade o meu compañeiro

-e logo de quen ves sendo ti?
xa reposta do xusto inicial de toparse con duas bicicletas a toda hostia polo camiño embaixo

-eu son fillo da xxxxx do pobo de yyyyy (o pobo do lado)

-ai pois non me dou de conta

-e que marchamos para ourense dende que eu nacin

-eu tamen marchei dende que casei, estiven en zamora, despois en leon, porque meu marido era guardiacivil
e cando tiven o meu fillo marchamos para Madrid, e despois estivemos en Barcelona, onde se criou e o final el quedou ala, e nos viñemonos para aqui, pero agora, que meu home morreu estou soa

-pero no pobo habera mais persoas?
que eu teño uns primos aqui, son o xxxx e a yyyyy
-si, si que viven o meu lado, sonche moi boa xente


-quere que a axudemos a baixar ate o pobo

-non o¡, pero se queredes tomar un café ou algo, invitovos a miña casa

-non, graciñas que xa nos é un puco tarde e temos que marchar para as nosas casas

-bueno pois cando volvades por eiquí, ei esta a miña casa, é a primera que vos atopades, segun chegades o pobo.

Emprendemos ruta, monte abaixo, ate chegar ao coche que nos á de traer de volta a nosa casa, non antes sen comentar entre nos, o bonitos e fermosos que son estos paraxes, e as suas xentes.

ISTO E GALIZA
I EU SINTOME ORGULLOSO DE PERTENCER A ELA

domingo, 26 de junio de 2011

ASALTADORES DE BIKERS EN LOS CAMINOS

Pues si, hay unos nuevos salteadores de bikers en los caminos.
Con la llegada del calor salen por doquier.
Suelen ponerse en las bajadas, justo detras de las curvas para que no sen visibles
desde lejos y así, poder contar con el factor sorpresa.
A media altura, justo por encima del manillar de la bici; pero no muy alto por si
se te ocurre agacharte.
Si señor.

Son las silvas, zarzas, o como diablos las llameis.
Su crecimiento, hoy, es exuberante, y sus pinchos estan en pleno explendor.

tened cuidado con ellas, sobretodo a las salidas de curva, su mejor sitio para asaltar a los bikers.

Si te paras, te vas de narices; si intentas esquivarlas, de narices te vas; saltarla, a esa altura, imposible; agacharse, la bici no da para mas.

domingo, 5 de junio de 2011

Encoro de Belesar

Estes dias estase a producir unha estampa pouco habitual polas nosas terras.

O vaciado, por obras, do encoro de Belesar




Motivo polo que nos animamos a rutear polos arredores do encoro.





Terras tipicamente galegas dende Chantada, e paisaxes de ensono na ribeira do Miño
fixeron da ruta un bó paseio, que nas primeiras horas da maña estiveron acompañadas
dunha nevoa que non deixou subir a temperatura mais aló do agradabel, ainda que a ultima hora da mañan, e xa subindo de volta para Chantada, fixo que sentiramos o
calor do sol un puco mais do habitual.



domingo, 17 de abril de 2011

Ruta san Pedro de Rocas

Hoy he hecho algo a lo que tenia ganas
Parte de la Ruta de San Pedro de Rocas
con alguna que otra fotico


Como puede verse la primavera esta en todo su explendor
y los caminos reales conservan todo su encanto


y tambien su dureza




paisajes bellos y llenos de vida que invitan a la reflexion cual gran cunbre fueran


caminos viejos y gastados por el paso del tiempo


Es en definitiva una ruta dura y tecnica pero que se hace con gran satisfación por
el contacto directo con la naturaleza