domingo, 27 de noviembre de 2011

Incorporacion

Hoy intento retornar a la actividad bloguera habitual,
despues de un largo lapsus (todo un verano), para
compartir las dos nuevas burras que se han unido
a nuestro pequeño grupo.
Se trata de 2 trek's
una trek fuel ex6

y una trek skye sl disc

con unas ganas y unos animos de pedalear que nos han hecho
a Luis y a mi, mirarlos entre asombrados y anonadados.
Asombrados puesto que, pensando que no iban a aguantar las rutas
que les teniamos preparadas, si las aguantaron
y anonadados, puesto que las aguantaron y con creces.

Basta decir que sin poner pie a tierra, culminaron mas de 30 km por
los continuos cambios de ritmo que ofrecen nuestras tierras.

Ellos son nuestro gran amigo Roberto


y la madre de los hijos de Luis, (esposa) Leles

Estas fotos estan tomadas hoy con una niebla que se calaba
entre los huesos y nos hizo pasar mas frio del habitual,
en estas alturas del año. Pero bien que se aprecia la sabia nueva
y las ganas que aportan al grupo.

y aunque lo parezca no nos dedicamos a recojer setas
(que son venenosas)

lunes, 21 de noviembre de 2011

A SEÑORA ANTONIA

Practicando este bonito deporte ou aficion que é o das duas rodas
neste domingo pasado, po-las terras que viron crecer a meus pais
e que a min me enchen de recordos da nenez, co meu vello e gran amigo e a sua recien estrenada montura, aconteceu o que de seguido narro.


Como decia, iamos na practica do BTT por as terras de Curros Enriquez,
admirando e sofrindo os vellos camiños que nesta galiza se agochan,
cheos de lenda e cañotas vellas coma que, cando xa o final da nosa
cabalgadura, esgotados de tanto pedal e tanto admirar os camiños
que deron lenda a santacompaña e outras historias,

nos encontramos en plena vaixada e disfrute da pedalada cunha vella, si unha vella no medio do monte, agarrada, cunha man as pedras dun muro cheo de musgo que, apenas se soten e ca outra o baston.
Ante tal visión, trabo nos freos e aviso o meu compañeiro de correrias
polo monte, do evento que está acontecer diante de min.

-bos dias señora
-ai, suspira a vella do susto
dos dias

-e logo que anda a facer por estos lares boa señora

-eu viñen ver como me estan os muros destes montes
que me dixeron que cairan e os da andaina os limparan despois

-pero non está un pouco lexos do pobo? (mais ou menos estabamos a 1 km do pobo)

-si pero queria ver como estaba porque eu vivo sola
e o millor esta é a derradeira vez que poida subir aca enriba

-bueno, bueno, seguro que pro ano anda vostede por aqui paseoando outra vez

-ai filliño, eu aqui xa non volvo
que xa che son 88 anos os que teño
-e vos de donde sodes?

-non somos de por aquí, ainda que meu compadre ten familia por eiquí,
engade o meu compañeiro

-e logo de quen ves sendo ti?
xa reposta do xusto inicial de toparse con duas bicicletas a toda hostia polo camiño embaixo

-eu son fillo da xxxxx do pobo de yyyyy (o pobo do lado)

-ai pois non me dou de conta

-e que marchamos para ourense dende que eu nacin

-eu tamen marchei dende que casei, estiven en zamora, despois en leon, porque meu marido era guardiacivil
e cando tiven o meu fillo marchamos para Madrid, e despois estivemos en Barcelona, onde se criou e o final el quedou ala, e nos viñemonos para aqui, pero agora, que meu home morreu estou soa

-pero no pobo habera mais persoas?
que eu teño uns primos aqui, son o xxxx e a yyyyy
-si, si que viven o meu lado, sonche moi boa xente


-quere que a axudemos a baixar ate o pobo

-non o¡, pero se queredes tomar un café ou algo, invitovos a miña casa

-non, graciñas que xa nos é un puco tarde e temos que marchar para as nosas casas

-bueno pois cando volvades por eiquí, ei esta a miña casa, é a primera que vos atopades, segun chegades o pobo.

Emprendemos ruta, monte abaixo, ate chegar ao coche que nos á de traer de volta a nosa casa, non antes sen comentar entre nos, o bonitos e fermosos que son estos paraxes, e as suas xentes.

ISTO E GALIZA
I EU SINTOME ORGULLOSO DE PERTENCER A ELA